De gemeente Asse wil het kerkhof van Asse centrum uitbreiden met 77 are. De grond is eigendom van het OCMW, maar wordt verpacht aan een gepensioneerde landbouwer. Met uitzondering van Groen ging de OCMW-raad ermee akkoord om € 9747 voor de pachtopzegging te betalen. Groen OCMW raadslid Cecile Sillis vroeg op de OCMW raad naar de reden van deze toch wel hoge vergoeding. Volgens de pachtwet moet de verpachter maximaal 2168 euro betalen aan de pachter, zelfs zonder diens akkoord hierover. De meerderheid bleef het antwoord schuldig. Cecile Sillis zegt: "ik vind de vergoeding die de Assese gemeenschap moet ophoesten voor het stopzetten van de pacht aan deze gepensioneerde landbouwer niet alleen buitensporig, maar ook een nadelig precedent voor de sector: hoe gaan jonge boeren nog betaalbare gronden kunnen verwerven?" De grond die nodig is voor de uitbreiding van het kerkhof van Asse-centrum wordt verpacht aan landbouwer WE. Aan een pacht kan niet zomaar een einde gemaakt worden. De boer heeft namelijk bedrijfszekerheid nodig. Eén van de ernstige redenen die kunnen aanvaard worden is: aanwending van percelen voor doeleinden van algemeen belang door een openbaar bestuur (Pachtwet art.7).

De vergoeding voor het stoppen van de pacht is niet echt gereglementeerd. De pachtwet geeft als indicatie tussen de 2 en de 4 jaren pacht. Is er geen akkoord dan ontvangt de pachter van de verpachter een bedrag tussen 4 en 8 jaren pacht (Pachtwet art.46). De gemeente was bereid de pachter 3 jaren pacht te vergoeden, zijnde € 813.

De pachter ging hiermee niet akkoord en stelt een vergoeding voor van € 12.500 per hectare als gebruikelijk. Dit is meer dan de helft van de gemiddelde waarde van landbouwgrond. Voor de nodige 77a98ca zou dit neerkomen op € 9747. Indien het gemeentebestuur (de nieuwe verpachter) hier niet mee was akkoord gegaan, had het volgens de pachtwet ten hoogste 8 jaren pacht, ofwel 2168 euro aan de pachter moeten betalen.